Met dank aan vooral Charles Darwin is het heersende paradigma (denkkader) in de biologie verschoven van creationisme naar evolutie. Dit vond plaats zo'n 150 jaar geleden, echter is de medische wereld en gezondheidszorg rigide blijven hangen bij denkmodellen, die passen bij de tijd van creationisme. 

Het menselijke ras werd sinds de overstap naar landbouw en massasamenlevingen en de bijpassende erbarmelijke leefomstandigheden vooral geplaagd door infectieziekten, waarbij reductionistische (hokjes) denken enigszins kan functioneren. Infectieziekten zijn in moderne landen die hygiëne en watervoorziening op orde hebben niet meer het voornaamste probleem. Wat ons nu vooral en toenemend kwaliteit en kwantiteit van leven ontneemt, zijn de chronische welvaartsziekten. In de aanpak van deze leefstijlziekten werkt het onverbindende hokjes nauwelijks en is het voornamelijk symptoombestrijding. Een holistische c.q. verbindende denkwijze waarbij de mens als een geheel wordt waargenomen in relatie met zijn of haar systeem, is noodzakelijk om te komen tot menswaardige geneeskunde.

De eerste reden dat de overstap naar evolutionaire biologie en leefstijlgeneeskunde maar uiterst traag plaatsvindt, is omdat religie zo hardnekkig invloed blijft houden op sociale- en maatschappelijke processen (met name de VS). Ten tweede komt dit door de invloed van machtige industrieën, partijen of andere belanghebbenden, die het willen houden zoals het is. Er is immers aan leefstijlgeneeskunde weinig te verdienen. Geld houdt de maatschappij draaiende en bepaald wetenschappelijk onderzoek, media, politiek en beleid.