Kung Fu
Kung Fu is een verzamelterm voor alle Chinese vechtkunst. In China verwijst het naar elke studie of oefening die geduld, energie en tijd vereist om te voltooien. In zijn oorspronkelijke betekenis kan Kung Fu verwijzen naar elke discipline of vaardigheid die wordt bereikt door hard werken en oefenen, niet noodzakelijkerwijs vechtsporten (de discipline van het thee maken wordt bijvoorbeeld de Gongfu-theeceremonie genoemd).
Tai Chi is een vorm van Kung Fu dat de nadruk legt op het gezondheidsbevorderende effect en minder over het kunnen vechten.
Introductie Kung Fu en Tai Chi
Chinese krijgskunst of Kung Fu dateert zo ver terug als 1100 voor Christus bij de start van de Xia dynastie. Allerlei stijlen met verschillende insteken en doeleinden zijn in de loop der tijd ontstaan en verdwenen. Tai Chi is 3100 jaar later een vorm van Kung Fu die zich voornamelijk richt op gezondheidsbevordering en valt meer onder de ‘interne stijlen’.
Qi gong is een basiselement in Tai Chi (Kung Fu) waarbij het accent ligt op ontspanning, flow en in het hier en nu zijn (het lichaam), ofwel meditatie. Net zoals yoga, is het een bewegende vorm van meditatie, waarbij de bewegingen op een aandachtige, vloeiende en beheerste manier worden uitgevoerd.
De beoefening en training van Qi Qong en Tai Chi zijn wetenschappelijk onderzocht.
In de afgelopen 45 jaar zijn er namelijk wel meer dan 500 onderzoeken en 120 systematische reviews gepubliceerd over de gezondheidsvoordelen van Tai Chi (1). Er zijn positieve effecten te zien op het gebied van vermoeidheid, immuunfunctie en het stresshormoon cortisol (2).
Lees meer in het blog: 'Effecten van Tai Chi en Qi Qong op onze gezondheid en immuunsysteem'.
(1). Huston, P., & McFarlane, B. (2016). Health benefits of tai chi: What is the evidence?. Canadian family physician Medecin de famille canadien, 62(11), 881-890.
(2). Kasapis, C., & Thompson, P. D. (2005). The effects of physical activity on serum C-reactive protein and inflammatory markers: a systematic review. Journal of the American College of Cardiology, 45(10), 1563-1569. https://doi.org/10.1016/j.jacc.2004.12.077